Agnes Falls, Wilson Promentary NP Philip Island en de start van de Great Ocean Road

DAG 15, vrijdag 11 januari 2019, gereden 283,2 km
Het is 18 graden en zonnig als we vertrekken uit Lakes Entrances, maar eerst gaan we de plaatselijke Woolworths weer vereren met een bezoekje. Wat een genot is het boodschappen doen hier. Genoeg spullen (behalve hagelslag maar ook daar hebben we een oplossing voor......sprikles bij de bakspullen) en vers groenten en vlees net als bij de Appie. We kunnen vandaag in korte tijd kilometers vreten. De Princess Highway is redelijk vlak, dus dat schiet wel op. Volgens de Lannoo is een uitstapje naar Agnes Falls de moeite waard. Tja en dat kunnen we niet missen of.....toch. Terwijl Ag met de camera in haar hand zit om het bordje te fotograferen en Den te horen krijgt: 300 meters turn right. Rijdt hij pal voorbij. Helemaal van slag. Gelukkig kunnen we hier keren het is erg rustig op de weg. We rijden een slingerweg omhoog langs de Agnes River, de Agnes Road naar de Agnes Falls. Het is een mooi gebied, we zijn bijna de enigen. We lopen een klein stukje naar de Falls en inderdaad de moeite waard. We besluiten hier te lunchen onder het luid gejuich van misschien wel miljoenen krekels.
Daarna rijden we de touristenrohte via Toora naar Yanakie vlakbij het Wilson Promentary NP. De dame van deze camping was niet erg vriendelijk. Toen Ag vroeg naar de Wifi code kreeg ze gekijk een bot antwoord dat deze het al een week niet deed. En op haar verzoek of ze even de mail mocht checken had ze het helemaal gedaan. Het netwerk wat het wel deed was van het caravanpark ......en waar staan wij dan? Ag dacht, laat maar hier is niets te winnen. Ze merken het wel aan de recensies.we besluiten nog even het NP in te gaan voor een korte wandeling naar de Big Drift. Het was zwaar door het mulle zand om hoog te klimmen. De laatste 100 meter zakte Ag  steeds verder in het zand en kwam haast niet meer omhoog. Ze besluit te stoppen en Den gaat omhoog, Ag staat precies in de schaduw en kan net Den niet zíen. Gelukkig hebben we de foto's nog. Volgens Den was het mooi maar nou ook weer niet zooooo  mooi. En het is heet vanmiddag en in de volle zon wandelen is niet fijn. We gaan terug naar de camping, morgen nog een hele dag in dit mooie National Park.

DAG 16, zaterdag 12 januari 2019, gereden 77,1.km
Vandaag brengen we de hele dag door in The Prom zoals de Australians dit NP noemen. We beginnen al heel vroeg aan de wandeling , nu is de temperatuur nog heerlijk 20 graden. We nemen op advies van het visitorcenter de Lilly Pilly Gully track. Een kleine 6 km moet erg mooi zijn. In 2009 is hier een bosbrand geweest en dat is te zien. Zwarte stammen van de sequioa die wonderbaarlijk gewoon weer zijn gaan groeien. Het herstellend vermogen is toch fantastisch.  Het heeft wat weg van een mooie boswandeling op La Palma gecombineerd met een boardwalk over wetlands uit Canada en het laatste stuk een grindpad langs de weg zoals je ook vele wandeling in Nedrland hebt. Maar gelukkig is er meer. Een prachtig uitzicht over de groen blauwe zee. Na de wandeling nemen we koffie en rijden naar Tidal River, dit is het eindpunt van de weg door de Proms. Het is er erg druk,met name door de vele campinggasten. We parkeren de bus en lopen wat door dit dorp. Er is niet zoveel te doen, we besluiten naar Squeeky beach te gaan. Een strand waarbij het zand zo fijnmazig is dat het piept onder je voeten. Mooie rode rotsblokken en een prachtig strand maakt het hier zo mooi.We besluiten nog een korte wandeling te doen. De wildlife wandeling. Je zou hier wallaby's,  emoe's en Wombats kunnen zien. Maar helaas weinig van dit alles. Het enige wildlife wat wij tegen kwamen waren de vliegen. We rijden terug naar de camping waar we om 16 uur waren, mooi op tijd voor een wasje. En met de wind en het zonnetje is deze zo droog. Kunnen we het morgen weer aan. hihih

DAG 17, zondag 13 januari 2019, gereden 174,5 km
Vandaag staat Philip Island op het programma. De toeristische trekpleister van dit eiland zijn de Pinquins. Moeten we dit wel doen? Met max  3500 mensen op een tribune kijken naar de kleinste Pinquins ter wereld die hier tegen de schemering aan land komen. Ach we zijn er toch , maken we dit spektakel ook eens mee. We kopen het goedkoopste kaartje, we hebben per slot van rekening in Argentinië al oog in oog gestaan met de Magelaen Pinquins. Maar eerst gaan we naar de Nobbles. Hier doen we een boardwalk langs de prachtige kust van dit eiland en warempel zien we een Pinquin in een holletje. Deze wordt door iedereen gefotografeerd. Er zijn zelfs houten dozen geplaatst voor nesten van deze Pinquins. We gaan naar het stadje Cowes, doen daar de boodschappen en wandelen wat naar de plaatselijke pier. Hier wordt volop gebruik van gemaakt door vissers en zwemmers die met soms pittige bommetjes Zo'n drie meter naar beneden de zee in springen. We eten patat vanavond voordat we de show gaan bekijken. Nou jullie horen het wel bij het volgende verslag hoe we dit vonden. Ja het moet een cliffhanger worden.

DAG 18, maandag 14 januari 2019, gereden 210,6 km
Nog even over gisteravond wat een show was dat, we waren heel vroeg en konden ook heel vroeg plaats nemen op de tribune. Nu was het wachten totdat de eerste Pinquins aan land zouden komen en als dat gebeurt zou de show nog 50 minuten duren. In de tussentijd werden we vermaakt door de ranger(die van alles vertelde maar er vooral op hamerde dat er geen foto's genomen mochten worden na zonsondergang) en de meeuwen die afwachten of er nog wat te pikken valt van de pinquins. Dan zien we rond 9 uur de eerste pinquins komen. Oo jee, ze gaan weer terug naar zee. Na een paar minuten snap ik wat er is  gebeurd. Deze Pinquins zijn zo klein dat ze uitsluitend in groepjes aan land gaan. Ze gaan op een kluitje staan en waggelen zo precies langs de hongerige meeuwen. EEN VOOR ALLEN ALLEN VOOR EEN, lijken ze tegen elkaar te zeggen. En zo komen ze met z'n 700 aan land. Na 4 groepjes pinquins hebben we het wel gezien, en als je terug loopt zie je deze mooie diertjes langs je lopen. Nou was het leuk? Ja, best wel het hoort erbij. En trouwens op de heenweg in het licht mochten er wel fotos genomen worden, dus vandaar.
Vandaag zijn we aan de Great Ocean Road begonnen. We namen de veerboot van Sorrento naar Queenscliff. Een tochtje van 40 minuten. Na Queenscliff hebben we eerst Torquay bezocht een echt surfstadje.
Hierna hebben we wat uitzichtpunten bekeken Bird Rock, Point Addis Split point en Eagle Rock hij de vuurtoren van Aireys Inlet, de ene nog mooier dan de ander. Wat een mooie kustlijn is dit zeg en dit is nog maar het begin. Om 17 waren we bij de camping na een mooie dag.