Lucky Bay, Lucky day

DAG 52, zondag 17 februari 2019, gereden 484,1 km
Vandaag echt een dag om te ervaren hoe groot Australië is. We rijden via de Stirling Ranges langs The Lily. Hoe bijzonder is dat. Je moeder heet Lily en midden in de Australische dessert staat daar ineens een nederlandse molen. Je kan er ook een rondleiding doen, maar zo vroeg op de zondag was het toch niet open. En ach, we hebben al best wat molens gezien. Na een korte stop rijden we verder. Het is bewolkt 20 graden en de landschappen zijn hier wijds, wegen tot zover je kan kijken en prachtige oranjekleurige Australische Christmas trees langs de weg. Bij het eerst dorpje tanken we weer vol en gelijk een pauze voor de koffie. We rijden verder tot Munglinup  precies om 12.30 uur tijd voor een pauze en de lunch. We zien mensen hier een douche nemen bij een picknick plaats en anderen bakken een eitje op de BBQ die hier gewoon langs de weg staan om te gebruiken.  We rijden de laatste 100 km gelijk door naar Esperance. Helaas is het Visitorcenter gesloten. Hier heerst nog zondagsrust. We gaan naar de camping, mooi op tijd voor de laatste was.

DAG 53, maandag 18 februari 2019, gereden 168,1 km.
Een paar jaar geleden heeft Ag aan Den zijn vader gevraagd of hij een mooie kangaroe voor haar kon schilderen. Een mooie plaat was gauw gevonden in de folders die we nog hadden. Een kangaroe op het strand. Hoe blij was Ag met deze plaat, die nog steeds pronkt in het kantoorkamertje. Toen was er een wens deze plaat ooit in het echt te bewonderen en vandaag kan dat als.......
In de reisgidsen staat dat ze ( de kangaroes) er niet altijd zijn. Vroeg op dan maar, dan is de meeste kans en dat was een Lucky shot. We rijden de prachtige weg van Cape Le Grand NP. Veel rode lage planten langs de weg en nog heel veel oranjebloeiende Australische Christmas trees. Een bijzondere route die we nog niet eerder zo hebben gezien. Er waren nog weinig mensen op Lucky Bay , maar er waren wel 4 kangaroes. Ze reageren op mensen en komen heel nieuwsgierig kijken. Het is nog bewolkt maar vandaag gaat de zon ook nog schijnen. De moeder kangaroe heeft het niet lekker ze heeft iets in haar mond wat ze niet weg krijgt. Ze dreigt te stikken en Den staat al paraat om wanneer nodig in te grijpen. Dat is niet leuk voor de andere omstanders, maar als het moet dan moet het. Gelukkig lukt het haar zelf een Krabbeschaar op te hoesten. Daarna was ze weer vrolijk en mocht haar Joey ( zo noem je een kangaroe-jong) weer drinken. Na vele foto's gaan we terug naar de camper voor een bakkie. Inmiddels wordt het al drukker en lopen de kangaroes iets verder van het strand af. Na de koffie gaan we een flinke wandeling doen op dit mooie strand. Het zand is spierwit, piept en is knoerhard. We lopen een uurtje tot aan de lookout, het einde van het strand. Hier zijn trappen die je iets hoger brengen voor het mooiste uitzicht. We genieten er echt van, dat we hier staan en het mooie turquioise/blauwe water zien en voelen. We lopen weer terug en het is nog drukker geworden. De grote Kangaroe houdt het voor gezien en loopt weg. De andere drie zijn er nog wel, maar niet meer zo enthousiast als vanmorgen vroeg. We gaan naar de camper inmiddels is het al 12 uur en tijd voor een boterham. Een prachtig plekje om hier te lunchen. Maar na de lunch moeten we toch echt weg. Vanmiddag nog boodschappen doen en een mooie toeristische route,  THE GREAT OCEAN DRIVE. 40 kilometer langs de mooiste stranden en baaien van Esperance. We zien ze allemaal, van Blue Haven tot 11 miles beach en de route sluiten we af met een lookout over Pink Lake, die helaas zijn roze kleur door de zoutmining heeft verloren. Wat een prachtige dag vandaag , een echte Lucky (D)Bay.